Het verhaal van de plek

In 1836 werd de buitenplaats gekocht door Anton Sinkel, eigenaar van de Winkel van Sinkel (‘In de winkel van Sinkel is alles te koop…’). Deze koopman uit Duitsland noemde de plek ‘Hilveroord’. Praktisch als hij was, liet hij een boerderij met schuur bouwen (wij noemen dat nu ‘Aan de Hei’ en het deel met de Heizaal, waarin je ook de architectuur van de Duitse laaglanden kunt herkennen, staat er nog steeds) en later een tweede herenhuis als gastenhuis (de plek waar nu ‘In de Villa’ staat).

Anton Sinkel lijkt een eenvoudig burgerman te zijn geweest, zonder belangstelling voor ontspanning, uitjes of uiterlijk vertoon. Hij was zuinig en ijverig met alleen af en toe tijd voor een partij schaak.

Op het landgoed werd niets gebouwd met een voorname uitstraling. De plaats was bovendien ook niet geschikt om te worden bewonderd: het ligt eenzaam, zonder buren en niet of zeer slecht zichtbaar vanaf de voormalige oprijlaan.

Anton Sinkel overleed in 1848. Zijn weduwe, Agnes ten Brink, was graag op Hilveroord. Waarschijnlijk woonde zij al voor het overlijden van haar man permanent op deze plek. Haar kleinkinderen schreven over de gezellige tijd die zij hier met hun oma Agnes hadden. In 1859 overleed ze en liet Hilveroord na aan de kinderen uit haar eerste huwelijk met Conrad Moormann, eveneens een succesvolle handelaar uit Duitsland.

Vanaf 1888 kreeg Hilveroord verschillende eigenaren die allen niet lang bleven. Frederik van Eeden was een tijdje een graag geziene gast, zo blijkt uit een van zijn dagboeken.

In 1906 werd buitenplaats Hilveroord geveild aan broer en zus Pijnappel. Beiden woonden permanent op het buiten, ondersteund door een kleine staf. In 1906 werd een bibliotheek op het terrein gebouwd (nu ‘In de Luwte’) en in de loop der jaren groeide de collectie uit tot circa 70.000 boeken over filosofie, sociale-, rechts- en cultuurwetenschappen.

Broer en zus Pijnappel waren maatschappelijk zeer bewogen en lieten onder meer de boerderij verbouwen, zodat hier fabrieksmeisjes een zomerweek konden doorbrengen. Vaak de enige week in het hele jaar dat ze vrij waren.

Jaren na jaren kwamen meisjes naar De Hoorneboeg voor deze vakanties. Ze maakten zelfs meerdere liedjes over deze weken, soms met wel 12 coupletten (!). Voor de liefhebbers hebben we een boekje van deze liedjes in ons archief. Eén keer, in 1962, hebben 280 ‘meisjes van weleer’ herdacht dat het een halve eeuw geleden was dat het onthaal op De Hoorneboeg begon.

In 2015 werd het plan Culturele Buitenplaats ontwikkeld, met ruimte voor verschillende initiatieven op het vlak van natuur, cultuur en spiritualiteit. En hier komen wij zelf om de hoek kijken… Tijdens de zoektocht naar geïnteresseerden die aan een hernieuwde toekomst van het landgoed wilden bouwen, kwam De Hoorneboeg op verschillende manieren op ons pad. Na een tijd van kennismaking en gezamenlijk plannen maken, kwam het initiatief voor een ‘Buitenplaats voor Inspiratie’. Stichting Culturele Buitenplaats De Hoorneboeg nam in 2018 het eigendom van de Remonstrantse Broederschap over.

Ook de nieuwe stichting hecht veel waarde aan de intentie van mejuffrouw Pijnappel die in haar nalatenschap aan de Remonstrante Broederschap had vastgelegd dat het een plek moest zijn voor ‘bezinning en geestelijk beraad’. Een intensieve renovatie van de verschillende locaties is inmiddels achter de rug en in 2019 worden ook de laatste plannen van deze eerste fase afgerond.

Het doel van alle initiatieven op De Hoorneboeg is een plek te creëren waar mensen in verbinding komen met de natuur, met anderen en met zichzelf. Een plek voor bewustwording, verbinding en persoonlijke ontwikkeling om zo de wereld een beetje mooier te maken.